Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. At, illa, ut vobis placet, partem quandam tuetur, reliquam deserit. Quis istud, quaeso, nesciebat? Qui autem diffidet perpetuitati bonorum suorum, timeat necesse est, ne aliquando amissis illis sit miser. Quare hoc videndum est, possitne nobis hoc ratio philosophorum dare. Ut necesse sit omnium rerum, quae natura vigeant, similem esse finem, non eundem. Primum cur ista res digna odio est, nisi quod est turpis? Duo Reges: constructio interrete. Quaero igitur, quo modo hae tantae commendationes a natura profectae subito a sapientia relictae sint.
Quo invento omnis ab eo quasi capite de summo bono et malo disputatio ducitur. Restatis igitur vos; Quare si potest esse beatus is, qui est in asperis reiciendisque rebus, potest is quoque esse. Quid, si etiam iucunda memoria est praeteritorum malorum? Et si in ipsa gubernatione neglegentia est navis eversa, maius est peccatum in auro quam in palea. Peccata paria. Non quaero, quid dicat, sed quid convenienter possit rationi et sententiae suae dicere. Nam et a te perfici istam disputationem volo, nec tua mihi oratio longa videri potest. Poterat autem inpune; Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius.
Satis est tibi in te, satis in legibus, satis in mediocribus amicitiis praesidii. Ergo infelix una molestia, fellx rursus, cum is ipse anulus in praecordiis piscis inventus est? Facile pateremur, qui etiam nunc agendi aliquid discendique causa prope contra naturam vígillas suscipere soleamus. Hoc loco discipulos quaerere videtur, ut, qui asoti esse velint, philosophi ante fiant. Occultum facinus esse potuerit, gaudebit; Non enim, si malum est dolor, carere eo malo satis est ad bene vivendum. Ac tamen, ne cui loco non videatur esse responsum, pauca etiam nunc dicam ad reliquam orationem tuam. Negare non possum. Semovenda est igitur voluptas, non solum ut recta sequamini, sed etiam ut loqui deceat frugaliter.
Quam si explicavisset, non tam haesitaret. Ergo, si semel tristior effectus est, hilara vita amissa est? At certe gravius. Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus quam ex pretiosissimis. Sed ut proprius ad ea, Cato, accedam, quae a te dicta sunt, pressius agamus eaque, quae modo dixisti, cum iis conferamus, quae tuis antepono. Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit. Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris; Hic ego: Pomponius quidem, inquam, noster iocari videtur, et fortasse suo iure. Quem enim ardorem studii censetis fuisse in Archimede, qui dum in pulvere quaedam describit attentius, ne patriam quidem captam esse senserit?
